Bir şey olmaz demeyin, olur!

Bir şey olmaz demeyin, olur! Ne olur  ayırmayın gözünüzü çocuklarınızdan…

İsveç de doğmak mı? Türkiye de doğmak mı?

Ne olur Narin’e olanları yaşadığınız güzelim coğrafyanın güzelim insanına bağlamayın.

Coğrafyamız dünyanın en nadide coğrafyalarından biridir, ve üzerinde yaşayan insanlar da aynı şekilde…

Minik Leyla’nın başına gelenler, Narin’in başına gelenler, bebelerin, çocukların başına gelenler yaşadığımız coğrafyaya mal edilemez.

Ne yazık ki, çocuk istismarı, çocuk ölümleri, çocuk cinayetleri dünyanın her coğrafyasında görülüyor, çok zor değil bu bilgilere ulaşmak, Google’dan bir tık ile her türlü bilgiye ulaşmak mümkün.

Burada ansiklopedik bilgi vermeyeceğim, yazılarımda tek hedefim var; birey olarak görüşümü belirtmek; neden derseniz bireylerin düşüncelerinin toplamı, toplum bilincini yaratır, yazdıklarıma katılırsınız veya katılmazsınız ama yazdığımı okuduğunuzda bu düşünce ayrı bir düşünce doğurur; aynı bir ağacın dallanıp budaklanır yeşilllenmesi gibi, düşünceler düşünceleri zenginleştirir zenginleşen düşünceler ise hayatımızı…

Yine aynı örneği vereceğim Zülfü Livaneli demiş ki…

‘Narin İsveç’te’doğsaydı, evet Narin İsveç’te doğsa idi her şey farklı olabilirdi ama olmayabilirdi de , İsveç’te yaşayan tüm aileler melek mi, oranın da iyisi var, kötüsü var.

Türk ailesi diğer dünya ülkeleri ile kıyaslandığında çocuklarını en fazla kollayan ve koruyan bir profil gösterir.

Türk ailesi kaç yaşında olursa olsun çocuğundan kira almaz.

Türk ailesi kaç yaşında olursa olsun sen git başının çaresine bak demez çocuğuna.

Ve gerekirse, koca dana olmuş çalışmayan, çalışamayan oğlunun, kızının cebine kendi emekli maaşını koyar, sigarasını alır ve ölene kadar kol kanat gerer.

Geçenlerde instagramda bir video izledim; video Amerika’da çekilmiş. Şigago’da genç bir evsiz. Sokaklarda yaşıyor. Röportaj yapan kişi soru yöneltiyor?

– Kaç yaşındasın

–  18.

-Neden sokakta yaşıyorsun?

-Annem öğrenme güçlüğüm olduğu için beni evden attı, okulda diğer çocuklardan geri idim.

-Kaç yıldır sokaktasın

-Üç yıldır sokaklardayım

İlgisizlik, ve sevgisizlik daha da ötesi egoistlik, yaşadığımız dünyanın her coğrafyasında görülebilir. Ve özellikle egoist olup sadece kendimiz için yaşamak bizim coğrafyanın pek alışıla gelen bir davranış şekli değil.

Bizim coğrafyamızda anne-baba kendinden önce evladını düşünür.

Coğrafyamız çocuklarına sevgi ve ilgi konusunda diğer coğrafyalara fark atar lütfen bunu görün.

Coğrafyamız köylü, kentli farketmez  evladına yemez yedirir, yaşadığı müddetçe kollar…

Son yıllarda olan olaylar, aynı coğrafyamızdaki yemeyen yediren fedakar ana babaları görmezden gelerek, genelleme yaparak tüm olanların vebalini coğrafyaya bağlamanın adaletli olduğunu düşünmüyorum,

Narin’e olanlar, Leyla’ya olanlar, küçücük bebebelere olanların vebali yine anne ve babalarıdır. Koruyamamışlar, gözetmemişler evlatlarını, Türk anası ve babası evladını gözetir, korur, pirincin içindeki bir adet bozuk pirinç tüm pirinci karalayamaz, bozuk pirinci atıveririz bitti, geri kalanlar bizimdir.

Evlatlarınızdan gözünüzü ayırmayın ne olur!

Rahel Çela Behar