Teğmen Mehmet Ali Çelebi’ye mektup…

Yıldızlar en çok

Küçükken gökyüzüne bakıp da

Gökteki yıldızları omuzlarına koymayı hayal edenlere yakışır.

Size de yakışıyordu.

Eminim sizin de küçükken

Yıldızlarla ilgili bir hayaliniz vardı ki

O yıldızlar gelip

Omuzlarınıza kondu.

“Gökyüzüne baktığında parıldayan ışıklardan, göz kırpanlar yıldızlardır” derler ya.

Siz başarılarınızla bir yıldız gibi göz kırpıyordunuz.

Ne yazık ki

Uzayın sonsuz boşluğunda

“Kara Delikler” vardı

Ve bu kara delikler gün gelip bu yıldızları yutarlardı.

Bir gün sizi

Çok uzaklardan tek tük ışıkları gelen

Sönmüş bir yıldıza benzetmek istediler.

Omuzlarınızdaki yıldızları alınca elinizden

Işıklarınızı saçmayacağınızı düşünmüşlerdi muhtemelen.

Sahte ışıklar arasında

Zaten sizin ışığınızın görülmeyeceğini zannettiler belli ki.

Sizin gibi onlarcası da vardı.

Omuzlarındaki yıldızları sökülmek istenen

Onlarca vatansever.

Yüzlerini Kutup Yıldızı’na çeviren ve

Sonsuz karanlıklarda ışığı ve yolunu arayan başkaları da vardı.

“Işığa koşanlardı” bunlar.

“Omuzlarında yıldızları taşıyanların”

Ve “ışığa koşanların”

Susmadıklarını defalarca gördük.

En son da bugün

Mektubunuzda siz söylediniz.

Mektubunuzu okuduktan sonra

Sayın Teğmen Mehmet Ali Çelebi,

Saygıdeğer Komutan,

Yaşınız benden küçük olmasına rağmen

Omuzlarınızda taşıdığınız yıldızlara

Ve haksızlıklara karşı duruşunuza hürmeten

Bir topuk selamı verip

Saygı duruşuna geçiyorum

Sizin ve ışığa koşanların karşısında…

Biliyoruz ki

Bizim için

En büyük yıldız güneştir.

Ve inanıyoruz ki

Güneşin bütün karanlıkları yutacağı günler

Elbet bir gün gelecektir.

Selam ve saygılarımla…

Hakan TELKES

[email protected]