Ağıt…

Elinde şeytan uçurtması

Sokaklarda koşturduğun o günlerdeki gibi

Masum ve çocuktun sen.

Biz senden büyümeni istedik.

Bizim bile kaldıramayacağımız

Yükler yükledik sırtına 270 gün boyunca.

Ama inan

Yataklarımızda huzursuzduk.

Sıcak ekmek kokuları

Gaz kokularına karışıyordu burun deliklerimizde.

Kan sızıyordu ekmek dilimlerimizden.

Seninle yaşamımızda görünmez bir bağ kurmuştuk.

Sen gidince

Bir yanımız da öldü Berkin.

14 aylık oğlumu severken seni de sevdim.

Kabuslar görmedim belki uykularımın en güzel yerinde

Ama korktum hep

İki oğlumu birden kaybetme ihtimalinden.

Bu sabah

Korktuğum başıma geldi.

Ben sevdiklerimize kavuştuğumuz o güzel günün ardından

– o gün benim doğum günümdü üstelik-

Kırk yaşımın ilk gününe yeni umutlarla başladığım anlarda

Melekler

Seni alıp gitmişlerdi.

Bak yağmur yağıyor Berkin.

Aramızda kalsın, gökyüzünün neden ağladığını biliyorum ben.

Sen aramızdan çekip gittiğin andan itibaren

Tüm melekler koy verdi gözyaşlarını.

Sen inanma bu işin meteorolojik kısmına.

Sen gittikten sonra

Karışsın diye yağmur damlalarına gözyaşlarımız

Yağıyor yağmur…

Oğlum, küçüğüm, meleğim, Berkinim…

Son kez

Yaşlı gözlerimle artık hiç açılmayacak

Gözlerinden öperim…

Mekanın cennet olsun.

Seni kara topraklara gönderenlere de

Lanet olsun…

Not:

Yağmuru dinleyin…

“Berkin” diye ağlamıyorsa

Adam değilim…

Hakan TELKES

[email protected]