Ben Müzeyyen’in zamanında yaşadım…

Bir Müzeyyen Senar kaç yüz yılda bir gelir veya hiç gelmez?

‘Bizler şanslı bir nesilmişiz bizden sonra  gelecek nesillere göre’ dedim  kendi kendime… Aynı çağda yaşadığımız, duygularımızı  söylediği şarkılarda dile getiren, hayatımızı musikisi ile renklendiren  Müzeyyen Senar’ın gittiğini  duyunca.

Müzeyyen Senar’ın  haberi  ile, çocukluğumun sesleri ,anılarımın toplamı, billur bir sesin nağmeleri  ile şarkılar halinde  kulağıma gelmeye başladı;

-Gözlerin bir içim su , içim yandı doğrusu- ile el çırpmaya, yarım yamalak  eşlik etmeye çalışan çocukluğum, biraz büyüyünce ‘Keklik’ ile neşelenen, sonra aşık olunca; Elveda meyhaneci , Ben seni unutmak için sevmedim , Aşkını bir sır gibi  senelerdir sakladım ile aşkını anlatmayı deneyen, su kavanoz dipli  dünyaya.

Gün gelip de aşkını kaybedince, yine O billur ses kalbimin  sesi  oluvermiştir; ‘Ben seni unutmak için sevmedim’ ile…

Sonra sonra son deminde, hangi  aşık , ‘Gamzedeyim deva bulmam’  dememiştir .

Bizler; onun zamanında yaşamış , onun şarkılarını radyoda, televizyonda, daha şanslı olanlarımız onun çevresinde bulunmuş bahtiyar müzik kuşakları…

Hele  böylesine bir babaanneye sahip olmak nasıl bahtiyar bir duygudur kimbilir diye defalarca kendi kendime sormuşumdur , okuldaşımızın  sevgili  Murat’ın babaannesi …

Müzeyyen Senar dev bir ses olmasının yanında, aynı zamanda okuldaşımızın babaannesi olması sıfatı ile  de daha da yakındı bizlere. Böylesine dev bir ismin babaanneniz olması nasıl bir duygudur acaba diye çok kez kendime sormuşumdur.

“Mutluluk nedir?” diye bir kez daha sordum kendime.

Binlerce kişinin tıklım tıklım doldurduğu bir salonda, seksen yaşında verdiğin konseri coşku ile izleyenler arasında, kızının, torununun ve torununun kızının olduğunu görmektir.”

Torununun kızına şarkı söyleyen o öyle bahtiyarlardandı ki. Ebedi kalacaktı. Billur sesi, enfes nağmeleri, gönüllere, nesillerden nesillere, hatıralardan hatıralara intikal edecekti ve hiç şüphesiz onunla beraber, onun çevresinde bulunmuş olan bahtiyar müzik kuşakları:

– Ben Müzeyyen’in zamanında yaşadım. Onu gördüm. Onu dinledim, diye iftihar edeceklerdir.

Ne mutlu onlara!

Çok şükür ki ; Müzeyyen Senar’ı  tanıdık, ruhlarımız onun ebedi kalacak  billur sesi, enfes nağmeleri, gönüllerden gönüllere, nesillerden nesillere, hatıralardan hatıralara intikal edecek  şarkılarıyla beslendi… Bu dünyada bazen böylesi  güzellikler de  oluyor işte…

Ruhu şad olsun.

Sevgiyle kalın.