Duru, kızım…

Duru, kızım,

Sol yanımda günlerdir anlatamadığım bir sızım var

Ve düşünceler damar damar sızarak

Beynimi kanatıyorlar.

Bu yaşta yaşadığın acıları

Bilmiyorum hangi kelimeler anlatır?

Babasız geçireceğin bütün yılları

Düşünmek de yüreğimi kanatır.

Kokusunu duymadan yavrucuğunun

Baban yaşamaya dayanamazdı.

Özgür denizlerin has çocuğunun

Canı tutsaklığa alışamazdı.

Baban düşmeden çok zaman önce

“Adalet” denen şey yere düşmüştü.

Bu adaletten payına düşen

Babanla yaptığın açık görüştü.

Kendini suçlama sakın boş yere.

Baban seninle oynadı diye,

Düşmedi başını vurarak yere.

Kurulan kumpasla göz göre göre

Babanın canını aldılar kızım.

Adına “kumpas” denilen bu kirli oyuna,

Aslında bir nevi “saklambaç” denir.

Kumpası yapanlar saklanır ama

Baban ve dostları her an “ebedir”.

Bu korkunç kumpası yapanlar Duru,

Babanlarla “kör ebe” oynadılar.

Gözlerini bağlayıp koca kurumu,

Duvarların ardına yolladılar.

Tertemiz mazileri, tertemiz onlar.

Baban ve dostları, tutsak olanlar.

Onlara bu kumpasları kuranlar,

Aynı akıbete elbet uğrarlar.

Küçük yetimlerin kanlı gözyaşı

Bir ateş gibidir, göğü eritir.

Kasetten yapılan beddua değil,

Bizim ettiklerimiz göğü titretir.

Silivri, Maltepe, Hasdal ve Mamak

Kumpas yapanlara hep haykıracak:

“Esir düşmekte değil mesele,”

“Bütün mesele teslim olmamak…”

Duru, kızım,

Babacığın bundan sonra “sonsuzluk gemisinde” sürdürecek yolculuğunu.

Ama çok üzgünüm ki sen, Duru, kızım,

Kağıttan gemilerde bile bulamayacaksın ne yazık

Küçük yaşta kaybettiğin çocukluğunu…