Ellerin dert görsün…

Gün senin günün Vahit,

Zaman da senin zamanın tabii…

Bu yüzden senin çıkıp da

Yaptığını bir marifetmiş gibi de anlatman

Hakkındır.

Kullandığın otobüse Gazimin kızıyla beraber nasıl bindiğini,

İnmek üzereyken kızının yanında ona nasıl hakaret ve küfür ettiğini,

Nasıl yumruk salladığını

Rahat rahat anlatırsın.

Çevrendekiler de gülerler.

Belki başındaki adamlardan

Teşekkür bile alırsın.

Poponu dayadıkların

Sırtını da sıvazlarlar.

Sana ne mutlu.

Hatta sen bütün bunları yaparken otobüste bir tane adamın çıkıpseni eşşek sudan gelinceye kadar dövmemesini kendi haklılığına bile verebilirsin.

Ya da memleketteki insanları nasıl korkutup sindirdiğinize…

Bak Vahit,

Poponu dayayıp sorgusuz hizmet ettiğin adamlar

Sana empati yapmayı öğretmemişlerdir, buna emimim.

O yüzden faydası olmaz biliyorum

Gazimin hissettiklerini sana anlatacak kelimelerin.

Merak etme

İçimde her geçen saniye büyüyen sana duyduğum nefrete rağmen

Bazıları gibi sana: “ Allah evine ateşler salsın. Seni yerin dibine batırsın” falan demeyeceğim.

Sadece Yağmurlar Yağdıran ve Vahid olandan:

Gazime küfrederek kaldırdığın o elinin

Tez zamanda dert görmesini dileyeceğim…

Unutma Vahit…

Senin nasıl bir sahibin varsa,

Gazimin de bir Sahibi var

Ve Gazimin Sahibi

Zalimin kahkahalarını değil,

Mazlumun gözyaşlarını duyar…